“Człowiekiem religijnym i nieskazitelnie czystym przed Bogiem Ojcem jest ten, kto sierotom i wdowom przychodzi z pomocą w ich utrapieniu, a siebie samego zachowuje czystym od skazy świata.” Jk 1,27

Co to znaczy być człowiekiem religijnym, pobożnym?

Często utożsamiamy religijność z chodzeniem do kościoła, odmawianiem modlitw czy uczestnictwem w nabożeństwach.
Słowo Boże w Liście św. Jakuba mówi, że to co czyste i bez skazy w naszej religijności przed Bogiem Ojcem to nie rytuały, ale troska i pomoc najsłabszym. Zarówno sierota jak i wdowa to ktoś, kto stracił kogoś bliskiego, kto jest opuszczony, samotny. To także każdy, kto nie ma swojego miejsca, kogoś kto go wesprze i ochroni czy zapewni poczucie bezpieczeństwa…

Na cóż zdadzą się zewnętrzne praktyki, jeżeli moje serce będzie nieczułe na potrzeby innych, szczególnie tych opuszczonych, samotnych, o których nikt się nie troszczy?

Jezus przy końcu naszej ziemskiej drogi nie zapyta nas, ile modlitw odmówiliśmy, jak często chodziliśmy do kościoła.
On powie: „Byłem głodny, a dałeś Mi jeść, byłem spragniony, a dałeś mi pić, byłem przybyszem, a przyjąłeś Mnie…”

Kasia Ziółkowska

Liderka wspólnoty Tabita z Włocławka